امامت به عنوان یکی از مفاهیم اساسی در اسلام، در دو گروه اصلی شیعه و اهل سنت به شکلهای مختلفی تفسیر میشود. هر دو گروه به وجود امامان به عنوان رهبران معنوی اعتقاد دارند، اما تفاوتهای اساسی در تعریف، اهمیت، و اهلیت این امامان وجود دارد. در دیدگاه شیعه، امامت به عنوان مقامی معنوی و دینی تلقی میشود که انسان را به رهبری و هدایت میرساند. امامت در دیدگاه شیعه نه تنها به عنوان رهبری در جوانب دینی مورد تأکید است، بلکه به عنوان یک مؤسسه سیاسی و اجتماعی نیز مطرح میشود که امور امت اسلامی را رهبری میکند. در مقابل، اهل سنت امامت را به عنوان رهبری در امور دینی و جامعه مطرح میکنند، اما تفاوت اصلی آنها با شیعه در مورد شخصیت و اهلیت امامان است. آنها معتقدند که امامان بر اساس انتخاب و پذیرش از جامعه و بر اساس صفات دینی و علمی انتخاب میشوند، اما معصومیت و انتخاب از سوی خداوند برای ایشان تأیید نمیشود. با توجه به اهمیت امامت در اسلام، بررسی دیدگاههای شیعه و اهل سنت در این زمینه از اهمیت ویژهای برخوردار است. این بررسی میتواند به درک بهتر این مفهوم مهم در اسلام و ادامه بحثهای فکری و دینی کمک کند
بغدادی، عبدالقاهر، اصول الدین، ص 280، بیروت، نشر دار الکتب العلمیه،چاپ سوم، 1401ق.
تفتازانی، سعد الدین مسعود بن عمر بن عبد الله، شرح المقاصد فی علم الکلام، ج 2، ص 272، ناشر: دار المعارف النعمانیة - باکستان، الطبعة: الأولی، 1401 هـ - 1981م.
حلی، حسن بن یوسف، الالفین، ص 2، کویت، نشر مکتبه الالفین، 1405ق.
راغب اصفهانی،حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص 24، نشر دفتر نشر الکتاب، 1404ق.
شریف المرتضی، علی بن الحسین الموسوی الشافی فی الامامة، ج 1، ص 5، ناشر: مؤسسة إسماعیلیان - قم، چاپ: الثانیة 1410ق.
ماوردی، علی بن محمد بن حبیب ، الأحکام السلطانیة ، ج 1، ص 3، دار النشر: دار ابن قتیبه -کویت –الطبعه الاولی 1409 هـ- 1989م.
محقق طوسی، رساله الامامه، قاهره، نشر مکتبه الحسینیه المصریه، 1323ق.
نسفی، عمر بن محمد، شرح العقاید النسفیه، ص97، نشر مکتبه البشری، 1430 ه ق- 2009م.
)